සංසාර සංචාරේ...දහසයවන දිගහැරුම...

කලින් කොටස්



පහුවදා මට ඇහැරුනේ අරෝශයගේ සද්දෙට. කිව්වත් වගේ මූ උදේ පාන්දරම ඇවිදින් මාව එක්කන් යන්ඩ. ඒ වගේ බොක්කේ යාලුවෙක් ඉන්න එකත් එක විදියක පිනක් තමයි කියල මට හිතුනා.
"නැගිටපං යකෝ. නැගිටලා ලැස්ති වෙයන් යන්ඩ." කෑගහගෙනම අරෝශයා කාමරේට ආවා.
"නැගිටිනවා නැගිටිනවා මල්ලී...මදිද නිදාගත්තා..." කියාගෙන අක්කත් අරෝශයගේ පස්සෙන් කාමරේට ආවා.
"ආපෝ...තමුසෙලානම් මාර වදකාරයෝ ටිකක්..." මාත් ඒ දෙන්නට මට කියපු විදියටම ගුඩ් මොර්නින්ග් කිව්වා.
"හා හා දැන් මල පෙරේතයා වාගේ ඉන්නේ නැතිව ගිහින් මූණ හෝදන් එනවා. ඔහොම ඉන්ඩ අරෝෂ මල්ලි මං ඔයාට තේ එකක් හදන් එන්නම්." කියාගෙන අක්කා ගියේ මට නෝන්ඩි හිනාවක් දාන ගමන්.
"හා හා මූට විතරක් තේ ගේනවකෝ" කියලා මමත් ඇඳෙන් ඉඳගත්තා.
"ගිහින් මූණ හෝදන් ලෑස්ති වෙයන් මචං. අපිට කරන්ඩ වැඩ ගොඩක් තියෙනවා." අරෝශයා එහෙම කියන ගමන් මට තට්ටුවක් දැම්මා. ඌ ඒක කියපු සීරියස් මූඩ් එකට මට ටිකක් බයත් හිතුනා.

කතා මැද කතා මැද කතා...


මාසෙකට පස්සේ නිවාඩු හම්බ උනා සතියක්. ගෙදර ආපු ගමන් අසයින්මන්ට් ටිකත් ඉක්මනට ඉවර කරලා දාලා යාලුවෝ ටිකත් එක්ක කොහෙහරි පොඩි ට්‍රිපක් එහෙම ගිහින් ඔලුව ටිකක් නිදහස් කරගන්ඩ හීන මවාගෙන හිටියේ නිවාඩු දෙනවා කියල දැනගත්ත දවසේ ඉඳන්මයි.

සංසාර සංචාරේ...පහළොස්වන දිගහැරුම...

කලින් කොටස්


ඒ ලෙවල් වලට තියෙන්නේ තව මාස දෙකක් වුනාට ඔලුවේ තිබුනේ පාඩම් කරපුවා නෙවෙයි. පහුගිය කාලේ සැරෙන් සැරේ පාඩම් කරපුවත් මතකේ ඈත ඉමකට තල්ලු කරලා දාලා රශ්මිත් සඳලි අක්කත් ගැන සිතුවිලි හිත ඇතුලේ එහාට මෙහාට දඟලන්ඩ අරන් තියෙන්නේ හරියට මුහුදු රැල්ල වගේ නේද කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා.වැලි මළුවක් වගේ නිසසලව තිබුණු හිත දැන් මුහුදු වෙරල වගේ වෙලා. එතකොට මගේ හිත හැම වෙලේම කලබල කරවන මුහුදු රැල්ල වෙන්නේ රශ්මිද? නැත්නම් සඳලිද? එහෙමත් නැත්නම් දෙන්නමද?