සමනලුන් ඉකිබිඳින
රැහැයියන් නිහඬවන
මේ පාලු තප්පරය
විඳගන්න බෑ මට
ඔබට පෙම් කල
ඔබෙන් සෙනෙහෙ ලද
හදවතට...
ඉකි ගසයි කඳුළු කැට
දෙනෙතින් එලියට නොපැන
විටෙන් විට ගැහෙන
හදවතේ
අඳුරුම මුල්ලක සිට...
අන් කිසි දෙයක් නොවේ
කෑගසා ඉල්ලන්නේ
ඔබ රැගෙනගිය
මගේ ජිවිතයේ කොටස...
සැරෙන් සැරේ හිතට එන චූටි චූටි පද පේලි ලියලා කවි පි‍ටුව පටන්ගත්තා. කැමති අය මෙතනින් ගොඩවෙලා බලන්නකෝ...
No comments:
Post a Comment
තප්පරයක් නැවතිලා මොනවාම හරි කියල යමු ඈ...